blue mountains en onderweg naar Melbourne

He mate!
We zijn inmiddels aangekomen in Melbourne na een trip met veel gratis overnachtingen.
Wilfred heeft eindelijk zijn eerste kangaroo gezien. Op zich een wonder aangezien hij er eerst 20 dood en uitelkaar gespat aan de kant van de weg heeft mogen zien.
In dit reisverlag mogen jullie het bekijken vanuit een ander oogpunt. Dus eerst het verhaal van Wilfred:

Tjah waarom mijn verhaal bovenaan staat komen jullie verderop wel tegen. Maar goed ik moest dus ook maar even een stukje typen over mijn ervaringen. Nadat Wendy en Erik er gelukkig net op tijd achter kwamen dat ik niet 4, maar 3 januari aan zou komen en dat ik nadat hun aan de verkeerde kant van de aankomst hal stonden te wachten en ik al lang buiten stond te genieten van Erik’s pakje zware van nelle… ( ik heb die beste man nog nooit zo blij zien kijken ). Ben ik bij deze arme low-budget back-packers in de mini van gestapt.

Op naar de camping vlak bij het vliegveld, waar het tentje van wendy al klaar stond, ik kreeg zelf een ere plaats in de mini van. Na de eerste dagen Sydney en ons dagelijkse ochtendritueel van koffie bij de mac donalds (lees gratis WiFi) en bibliotheekbezoeken (lees gratis WiFi). Volgens mij heeft erik nog nooit zo vaak een bibliotheek van binnen gezien als in Australië. Zijn we richting de blue mountains gereden, op zoek naar een camping, toevallig midden in het regenwoud stonden een aantal campers en tentjes bij elkaar, het is dus geen camping geworden. We hebben ’t bussie er dus maar ergens tussen geparkeerd, toen was het nog mooi weer en we hebben ’s avonds nog een hele poos buiten gezeten.
De volgende dag hebben we rondgelopen in het regenwoud, ik moet zeggen het was de moeite waard!! Ik ga maar niet herhalen wat er in het verhaal van wendy staat.
Over wendy gesproken, een paar dagen later op de parkeerplaats bij het strand kregen we het over de euro, het koste de arme back-packers toch wel even wat moeite om zich te herinneren hoe de euro’s er uit zagen, Wendy kon zich niet eens meer herinneren hoe een 5 euro munt er uit zag.. het duurde wel even voor dat het kwartje viel..

Kortom back-packen in australië is een hele belevenis, je hebt NIKS, je kunt NIKS en je hoeft NIKS, alleen genieten van elke dag, heerlijk!! en echt mooi om eens mee te maken, helaas voor mij duurt deze trip maar 3 weken.


En nu hoe Wendy deze dagen beleeft heeft:

Ik kan er eigenlijk heel kort over zijn: ridiculous! Kan er geen beter woord voor bedenken.
Kijk als je vertelt wordt: “ we gaan morgen naar de blue mountains en blijven daar een paar dagen kamperen ” verwacht je op z’n minst dat die bergen blauw zijn en dat kamperen is zoals ik gewend ben: douche, wc en stromend water voeg daar wat australische cultuur aan toe zoals kampvuur, gitaar spelende mensen en mijn plaatje is compleet. Nou ik kan jullie vertellen: die bergen zijn niet blauw! ( gelukkig was het de 2e en 3e dag enorm dampig dus ons uitzicht was ook nog is fenomenaal!) Ook de camping is helaas niet helemaal van alle “normale” faciliteiten voorzien; dit betekend dus niet douchen, 3 dagen in dezelfde kleren lopen, 3 dagen boven een wc hangen om je behoeften te doen ( 2 dagen ophouden lukt nog maar 3 dagen is echt teveel gevraagd.) verder met winter kleding in mijn tentje liggen omdat het verrekte koud is in die bergen. Maar goed je krijgt er prach-ti-ge dingen voor terug!! Bergen, watervallen, gezelligheid van 2 mannen -> Lees: 2 vervelende kwajongens die uit hetzelfde hout gesneden zijn: zeur’n, plat proat’n, donder jaag’n, schelden op die *** muggen, bulk’n en verder spinnen, spinnen en nog grotere spinnen! Echt vieze rot dieren het janken stond me nader dan het lachen! Nut van die dieren? muggen opeten in ieder geval niet want wilfred zit er helemaal onder, zelfs zijn behaarde hoofd lijkt op de blue mountains in het kwadraat. Na 3 dagen waren ook de jongens zat van het vuurtje stoken en rondlopen in die blauwe bergen en zijn we naar canberra gegaan: de hoofdstad van Australie!! Echt enorm veel te beleven! Na een uurtje in het parlementsgebouw te hebben gehangen waarvan een half uur met de kop in de telefoon ( gratis wifi !! ) zaten we weer in de auto terug naar de kust. Dit was gelukkig maar 5 uurtjes in onze super grote bus met echt meer dan genoeg ruimte op de voorzitting voor 2 mannen ( die echt niet kunnen zingen ) en een lief (red: maoaa lief..?) klein meisje. Kortom als je naar Australië gaat moet je absoluut canberra gezien hebben!! Ge-wel-dig!
Terug aan de kust besloten om maar een dagje flink van de zon te genieten en daarna pas door te rijden naar Melbourne. En ook dit verliep weer vloeiend : Geen zon, veel wind en een te koude zee!
Oke zal nu even eerlijk zijn: het is best wel oké hier in Australië, zon, zee, strand met een Ten Brinke en een De Lange.( ja ik weet wat jullie nu denken: arme arme meid! ) Toch zijn de 2 heren momenteel stil en helemaal in hun nopjes: ze luisteren nu al 5 minuten, al glimlachend en met open mond naar het geknetter van muggen tegen een elektrische muggen vanger. Ik citeer: “, JAAAAAH weer zo’n ***mug… eeeen nog één, zullen we gaan kijken hoe het eruit ziet??”

Oja en wat er nu allemaal geschreven wordt moeten jullie niet te veel van geloven!
(daarom staat mijn (Wilfred’s) verhaal ook bovenaan.